Blijven ademen

door | 8 reacties

For English: scroll down

Ga – zonder te weten waarheen

Breng, zonder te weten wat

Het pad is lang

De weg niet bekend

(uit een Russisch sprookje)

En blijf ademen  (mijn toevoeging)

 

Het is tweede kerstdag en ik wandel door de Kampina, west van Eindhoven, een beetje  op adem komen. Het is er vaak modderig, na de aanhoudende regen van gisteren. Ik ben lang niet alleen op deze uitgestrekte heide, velen hebben deze dag uitgekozen om een wandeling te maken. Ik ontmoet stelletjes, gezinnen, vrienden- en vriendinnenclubjes. Ik loop dan ook weer eens tegen de richting in, zoals wel vaker. Er zijn mensen met honden en honden met mensen. Ze praten veel, allemaal, wandelen nodigt uit om te praten. Als je praat, weet je bijna niet dat je ademt. Op de paden zonder mensen is het stil, soms een enkele vogel die zich laat horen. Later in de middag, als het gaat schemeren, ben ik weer alleen. Iedereen is naar huis, naar de warmte en het licht. In je eentje is het gemakkelijker om bij jezelf te blijven en ik voel mijn ademhaling diep in mijn buik. Zoals ook wel vaker was ik optimistisch over de tijd die mijn wandeling zou vragen. Het wordt langzaam donker. Een kleine maansikkel verschijnt aan de horizon. Nu de mensen weg zijn is het bos weer van de andere dieren. Een vlucht luidruchtige ganzen trekt ongezien over mijn hoofd. Even verderop verschijnt een voorzichtig hert op het pad. Uilen roepen naar elkaar door de donkerte. Iets kleins ritselt voor mijn voeten door het gevallen blad, iets groters kraakt in de struiken. Even denk ik aan de wolf. Zou hij ook al tot hier gekomen zijn? Ik ben nog nooit bang geweest in het nachtelijke bos, ook nu niet. Toch blijft die gedachte, wat als? In de nacht is alles anders. Het doet mij denken aan die mooie tekst in het lied ‘Goud’ van Rowwen Héze: “en ’s oavends in de verte makt d’n hemel zien gebaar, in elk café, in elk hoes kroepe minse bij elkaar, in ’t donker schient de sterrehemel boave ’t verstand…”. In het donker ontstaan verbeelding en ruimte, in het donker zijn het onbekende en het niet-weten heel dichtbij. Ik adem de nacht diep in.

Ik zie trouwens dat ik het afgelopen jaar de ruimte op dit medium weinig gebruikte, al waren er momenten en ideeën genoeg. Volgend jaar wordt dat anders! De thema’s waren er het hele jaar al: zoals  leven en over-leven, spijt, daders en slachtoffers, oorzaak en gevolg. Fijn als je daarvan op de hoogte wil blijven 🙂

Go- without knowing where

Bring, without knowing what

The path is long

The road unknown

(from a Russian Fairy tale)

And keep breathing (my addition)

 

Today is boxing day and I am walking through the moors and forests west of the city of Eindhoven, for some fresh air after the Christmas days. The path is muddy, after yesterdays long rains. I am not alone in this vast natural reserve. Many have chosen this day for a walk in nature. I meet couples, families, groups of friends. I am going against the indicated direction, as happens often to me. There are people walkin their dogs, and dogs walking their people. They talk a lot, all of them. Walking invites conversation. When you talk, you hardly know that you are also breathing. On the paths without people, there is quiet, for a solitary bird in the trees. Later that afteroon, when dusk comes, I am alone again. Everybody has gone home, to the warmth and the light. When alone, it is easier to be with yourself and I can feel my breath deep into my stomach. As often, I was rather optimistic about the time my walk would take. The dusk slowly grows into nightfall. The small sickle of the moon rises above the horizon. Now that the people have gone, the wood once again comes to belong to the other animals. A flock of geese noisily passes overhead. A bit further a deer carefully crosses the path. Owls hoot to each other across the growing dark. Something small rustles under the leaves, and something bigger creaks in the undergrowth. For a moment, the wolf comes to mind. Has he come this far into the country already? I have never been afraid in the night forest, and also not now. But the thought stays, what if? At night, all things are different. It reminds me of this beautiful song “Gold’ by the Dutch band ‘Rowwen Héze’: “in the evening in the distance heaven makes its sign, and in every bar, in every home people come together, in the dark the starry sky shines high over human thought…”. The dark brings imagination and space. In the dark the unknown and the not-knowing are very close by. I take deep breaths of night air.

Wil je via e-mail op de hoogte gehouden worden van nieuwe blogartikelen? Schrijf je dan hieronder in. Uitschrijven kan altijd via de uitschrijflink in de mails die je van mij ontvangt.

Loading

8 Reacties

  1. Rosh

    Mooie beschrijving van een stukje ervaring op jouw pad Wim! Ja, het ademen in en met de (vaak stille) natuur is toch heel fundamenteel voor alles wat leeft. En in de nacht ‘groeit het heelal tot deken’… Kan iedereen zijn adem ervaren, wordt ook in een stad van lichtende bakens reflectie gepleegd naast het zachte aanhoudende geluid van verkeer op de rondweg… Verschil is dat jouw kribbe in de natuur stond en de mijne in cultuur…😇

    Antwoord
    • Wim Nijssen

      En zo heeft ieder een toegang tot de adem 🙂

      Antwoord
  2. Maarten

    Mooie beweging maak(te) je Wim, zowel in het bos bij de invallende donkerte als thuis met de laptop. Dank voor je verhaal én het gedicht. Smaakt naar een gezamenlijke wandeling.

    Antwoord
    • Wim Nijssen

      Dank je :). Dan moesten we dat gauw maar eens gaan doen, Maarten!

      Antwoord
  3. Mirjam

    Dank voor het delen Wim! Heerlijk om mee je wandeling en waarneming in te worden gezogen. Wens je alle goeds voor 2023 en heel veel mooie dromen!

    Antwoord
    • Wim Nijssen

      Dank je Mirjam, ook voor jou veel lichtheid en avontuur in jouw dromen 🙂

      Antwoord
  4. Sarah

    Wat heb je dit weer prachtig beschreven Wim! Ook al zien we elkaar weinig, ik adem (ook) door en hoop in 2023 weer samen met je te wandelen en bij te kletsen!

    Antwoord
    • Wim Nijssen

      Hoi Sarah, dank je, en ja het zou wel weer een keer tijd worden, ja!!

      Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *