Naar aanleiding van mijn vorige blog kreeg ik drie opmerkingen; vertel ons eens wat meer over ademen, we vonden de sfeer van jouw blog een beetje droevig en we vonden jouw nachtelijke wandeling zo leuk, mogen we meedoen!

Over dat tweede, wanneer je een beetje uit de pas loopt is dat niet meteen droevig. Ook al vindt een meerderheid van mensen dat wel vreemd. Ik herinner mij de knul die ik in een kroeg in Ierland tegenkwam en die mij voor gek verklaarde dat ik zo’n eind aan het lopen was. Het doel was Istanbul maar voor het gemak had ik Dublin gezegd, wat ook al behoorlijk ver was. Hij vond dat alleen idioten zoiets doen, hij keek liever voetbal, zoals al zijn vrienden. En als je iets doet wat de meerderheid niet doet, ben je dus een idioot. Zo simpel kan het zijn. Maar toch. Om te laten zien dat er heus ook levensvreugde in mijn wandelingen in het donker zit, deel ik hier een lief filmpje met een mooi lied (let op de tekst!)

Adem is ook een weg tot levensvreugde. Adem is het meest fundamentele levensproces, daarna komen drinken en eten. Zonder deze maken we het niet lang. Mijn conditie is niet zo geweldig, ik kan mijn adem zo’n 3 minuten inhouden en dan wordt het toch wel benauwend. Adem is leven. Bewust ademen is bewust leven. Wanneer ik mijn eigen ademoefeningen doe, dan voel ik mijn lichaam beter. Dan word ik mij bewust van mijn lijf en van de pijnplekken in dat lijf. Van die pijnplekken die we allemaal hebben, die ontstaan omdat we leven. We zijn dat in onze tijd al snel ’trauma’ gaan noemen, alsof die ervaringen er niet zouden mogen zijn. Los van daadwerkelijk trauma, lijden dat voor jezelf en anderen te moeilijk te dragen is, is de pijn van het leven een onderdeel van dat leven. Met mijn ademoefening word ik mij naast pijn en moeite ook bewust van de ruimte, de rust en de levensvreugde die het ademen brengt. Bewust ademen is ook een oefening in vertrouwen in het mooie en het goede van het leven, voel ik. Voor mij betekent dat ook zonder moeite, zonder hard te werken of heel erg je best te doen. En ook zonder vooropgesteld doel, want dan kom ik toch weer in die kramp van iets te ‘moeten’. Het is met ademen als met meditatie; als je er een specifiek doel aan verbindt lukt het niet zo goed. Wanneer je zegt: ik wil graag ontspannen, zet je er al spanning op. Veel van mijn collega’s ademcoaches beloven heling en verwerking door ademwerk. Dat is niet onwaar, maar in mijn praktijk ontstaat dat eerder als een gevolg van de rust en ruimte die het ademen mogelijk maakt. Je ademt bewust, je leeft bewust en dat geeft rust. Ademen is ook een beetje thuis komen. Zo simpel kan het zijn (en is het dus niet).

Dan waren er nog mensen die zo’n nachtwandeling wel eens mee willen maken. Met Anke Jenniskens liep ik vorige week door het nachtelijk Mastbos in Breda. Dat bos waar ik zo vaak kom, was nu opeens een beetje vreemd voor mij. Er waren paden die ik daarvoor nooit zo had gezien, en we verdwaalden (een beetje). Het geluid van de A16 in het westen was een storende factor. De bijna volle maan met een sprookjesachtig licht erg welkom. We gaan in de komende maanden weer zo’n nachtwandeling maken, ergens in Brabant. We gaan het combineren met een meditatie en een ademsessie. Kijk ook op deze link naar Anke’s bericht over de wandeling: https://www.deontdekkingsreis.com/nachtwandeling

Wil je mee? Laat het weten via een reactie op het contactformulier in de website.